Budowa węzła sieciowego
Węzły sieciowe są najważniejszymi elementami bezprzewodowej sieci sensorowej. Zajmują się one odczytem wielkości mierzonej, jej odpowiednim przetworzeniem i przesłaniem do węzła nadrzędnego. Węzły sensorowe mogą różnić się znacznie od siebie w zależności od zadania jakie wykonują w sieci, niemniej w budowie każdego węzła można wyróżnić pewne stałe bloki funkcjonalne: czujnik wielkości mierzonej, jednostkę obliczeniową, oraz moduł radiowy. Rys. 2.3 przedstawia schemat blokowy typowego węzła sieciowego.
Rys. 2.3: Schemat blokowy węzła sieciowego.
Czujnik wielkości mierzonej:
Węzeł sieci może zawierać nawet kilka czujników wielkości fizycznych. Zadaniem czujnika jest pomiar wartości wielkości mierzonej z obszaru działania sieci sensorowej. Dzięki rozwojowi mikroelektroniki i mikromechaniki powstały scalone układy zawierające w sobie: czujniki wielkości fizycznej, przetworniki, konwertery A/C, interfejsy danych. Stosowanie takich gotowych chipów pomiarowych ma szereg zalet: miniaturowość, prostota obsługi (z reguły, układy te są sterowane standardowymi interfejsami szeregowymi), szybkość montażu i demontażu.
Jednostka obliczeniowa:
Jednostka obliczeniowa łączy ze sobą blok czujnika pomiarowego i modułu radiowego. Jako jednostki obliczeniowej w węzłach sieciowych używa się mikroprocesora, lub częściej mikrokontrolera. Jej zadaniem jest sterowanie poszczególnymi blokami funkcjonalnymi modułu według zapisanego w pamięci „flash” programu. Często zachodzi konieczność wstępnego przetworzenia sygnału, w celu redukcji danych przesyłanych przez łącze – tym także zajmuje się jednostka obliczeniowa.
Moduł radiowy:
Układ pozwalający przesyłać dane pomiędzy węzłami drogą bezprzewodową. Najczęściej nadajnik i odbiornik umieszczone są w jednym module (ang. Transceiver).
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.